Ik ben een eigen basisschool gestart en dit is waarom!

Zoals de meesten weten ben ik drie jaar geleden gestart met: De Pura Vida School. Ik wilde kinderen, ouders én leerkrachten helpen om echt weer te kunnen genieten van elke dag. In deze prestatiegerichte maatschappij vliegen de prikkels de hele dag om je oren. We zitten vast in een verouderd systeem en de meesten van jullie voelen dat ook, maar de vraag is:
Hóe kom je hier uit?

Ik gaf kinderyoga lessen, weerbaarheidstraining, MOM2MOM sessies, trok vaak met een groep kinderen de natuur in en deelde veel over het ouderschap, hoogsensitiviteit en onderwijs. Ik ging het spelend en bewegend leren opzetten op de school van mijn kinderen en begon de spelmaterialen te delen. Het was een leuke en leerzame periode, maar ik voelde dat ik elke keer de kern niet raakte.

Ik was pleisters aan het plakken op het oude systeem.
Ik probeerde steeds een vuurtje te laten branden, maar ik merkte dat er te weinig nieuwe takken opgelegd werden en het vuur steeds weer doofde.

Ik voelde diep van binnen dat ik hier iets te doen dat niets met het oude systeem te maken heeft. Ik ben hier om een nieuw systeem te bouwen, maar waar moest ik beginnen? Ik zette het plan steeds weer in de koelkast en ging vrolijk verder met pleisters plakken…

Gedwongen onderwijs

Ik heb het steeds over het oude onderwijssysteem en ik ga je uitleggen waarom.

Het onderwijssysteem is in Pruisen ontwikkeld en vanaf 1794 werd het op grote schaal toegepast. De Pruisische machtshebbers wilden een bevolking creëren die kon lezen, schrijven en rekenen en vooral… een bevolking die gehoorzaam was.

Er was grote behoefte aan gehoorzame soldaten, ambtenaren en arbeiders. Het doel was dan ook om mensen op te leiden voor het efficiënt laten functioneren in hun dictatuur. Er ontstond leerplicht, waardoor kinderen gedwongen naar school moesten.

Kinderen werden klaargestoomd voor het arbeidersleven.
Ze maakten lange dagen tussen vier muren en kregen eventjes pauze.
De kinderen waren niet vrij in hun keuze om naar school te gaan en mochten niet bepalen wat ze op school zouden doen. Kinderen die het tempo niet bij konden houden, kregen huiswerk of maakten hun werk af in de pauzes of na schooltijd.

De kinderen liepen een groot risico om structureel fysiek en/of psychisch mishandeld te worden als gevolg van pesten.

Kinderen die niet mee konden komen of andere ideeën hadden over hun onderwijs, werden afgedaan als probleemgedrag of als psychisch probleem.

En nu in deze tijd wordt er voor ‘deze kinderen’ vaak te snel een diagnose met medicatie gegeven. In sommige gevallen is een diagnose helpend en kan medicatie een tijdelijke ondersteuning bieden, mits de echte oorzaken daarbij worden aangepakt. Vaak is dat niet het geval, maar daar ga ik een andere keer dieper op in.

Terwijl alles in de wereld in sneltreinvaart verandert is het schoolsysteem precies hetzelfde gebleven. Het schoolsysteem sluit in geen enkel opzicht meer aan op de nieuwe generatie en bereidt onze kinderen absoluut niet voor op hun toekomstige wereld.

De enige verandering binnen het onderwijssysteem is dat we nog meer zijn gaan toetsen en de nadruk zijn gaan leggen op het behalen van uitstroomniveaus. Het niveau van rekenen en taal is nog nooit zo laag geweest, terwijl we er alleen maar meer en meer lesuren in stoppen.

De vraag die ik me hardop stel:
Hoe kunnen onze kinderen leren te participeren in een democratie als ze van hun vierde tot hun achttiende jaar in een dictatoriale omgeving opgroeien?

Waarom verwachten we van kinderen dat als ze achttien zijn, dat ze dan ineens zelf kritisch na kunnen denken over hun eigen handelen en gevolgen kunnen inschatten?
Precies… niet!

En dat is naar mijn mening ook de reden dat vrijwel iedereen vastloopt naarmate hij/zij ouder wordt. Rond je achttiende word je ineens de échte wereld ‘ingegooid’ en moet je jezelf maar zien te redden. We gaan doen wat ons geleerd is en volgen precies het arbeiderspad waar we voor opgeleid zijn en weten eigenlijk niet eens wat ons nou écht gelukkig maakt. De meesten zijn zichzelf onderweg kwijtgeraakt. We zetten vervolgens alle zeilen bij om weer terug te komen naar de kern, maar de patronen en conditionering zit zo diep dat het vaak een lange weg is. Neem jezelf of een dierbare als voorbeeld en je begrijpt me vast.

Mijn eigen kinderen gaven de doorslag

In de tussentijd gingen Noud en Siem naar school en zag ik precies wat ik hierboven heb geschreven. Bij Siem zagen we het al vanaf de start. Ik had spijt als haren op mijn hoofd dat ik hem naar school had gestuurd, want mijn intuïtie zei al dat ik hem nooit had moeten inschrijven.

Noud gaf uit zichzelf al een hele lange tijd aan dat hij niet meer naar school wilde.
Daar zaten we dan: Twee kinderen die niet meer naar school wilden en twee ouders die dat volkomen begrepen. We waren in ieder geval eensgezind :)

Noud en Siem hadden echt super lieve juffen. Noud heeft twee jaar lang een juf gehad die ik elk kind gun in dit onderwijssysteem. Ik weet dat ze deze mail krijgt, dus bij deze: Je bent echt een kanjer en je bent hard nodig!

Het ligt niet aan de school op zichzelf. Sterker nog, ik voel me erg gesteund en begrepen door de school waar Noud en Siem op hebben gezeten. Een andere school kiezen had voor ons geen zin, want we zouden hooguit een ander smaakje kiezen. Nu hadden we aardbei en straks chocolade…

Nee lieve mensen, deze moeder moest zelf aan de bak!
Ik hakte de knoop door en ging meebouwen aan een nieuw systeem.

En zo begon, al máánden geleden, het avontuur…

De Pura Vida School is er!

Maandenlang ben ik ermee bezig geweest en ik kan jullie met trots vertellen:
Ik heb een eigen school! I did it!

De Pura Vida School start maandag 18 augustus en is een particuliere school. De school staat, net zoals alle andere scholen, ook onder toezicht van de onderwijsinspectie, maar wordt niet gefinancierd door de overheid. Hierdoor hoef ik niet aan alle eisen te voldoen die gesteld worden aan een school die wel wordt gefinancierd. Daardoor heb ik veel meer vrijheid om mijn aanbod in te richten op de manier zoals ik dat voor me zie.

In eerste instantie heb ik de school gevestigd in ons eigen huis en voor mijn eigen kinderen. In de toekomst ga ik kijken of ik kan en wil doorgroeien op een vaste locatie.

Voor nu zal ik me vooral gaan verbinden met andere ouders die lesgeven vanuit huis. En dat blijken er véél meer dan ik ooit had durven dromen! :)

We komen structureel drie keer per week samen met 10-15 kinderen om te leren en te spelen.
We doen dit op verschillende locaties en ik verzorg zelf ook een dag in de week. Ik ga thematisch werken met een groep,
Maar we sluiten ook aan bij een plusklas hier in de buurt en een natuurgroep.
Alle groepen bestaan uit kinderen die thuisonderwijs krijgen.

Daarnaast hebben we al zoveel nieuwe, mooie mensen ontmoet. De kinderen zijn allemaal zo’n beetje van dezelfde leeftijd als Noud en Siem en spreken dezelfde taal. Ze worden écht gezien en begrepen door deze kinderen en dat voelt zo fijn voor onze jongens!

Tot slot…

Ik besef me dat ik kan blijven typen, dus ik ga deze mail voor nu even afronden.

Wil je weten wat de visie is van de Pura Vida School en wil je de kernwaarden lezen?
Dit lees je hier.

De website is verder nog volop in ontwikkeling, want ik heb nog geen tijd gehad om alles erop te zetten. Ik heb al wel veel vragen gekregen over eventuele aanmeldingen van kinderen. Je mag altijd interesse tonen en een mailtje sturen, maar weet dat ik voorlopig nog geen nieuwe kinderen aanneem.
Ik houd de mailtjes met interesse wel bij, want het zal invloed hebben het financiële plaatje en dus ook de grootte van de locatie. Je wordt dan vanzelf op de hoogte gehouden van eventuele ontwikkelingen.

Er lopen wel gesprekken om te kijken naar een geschikte locatie en samenwerkingspartners, maar dat is echt een heel proces en heeft tijd nodig. Die tijd gun ik mezelf en ons gezin.

Voor nu wil ik jullie bedanken voor het lezen.
Wil je weten hoe dit avontuur verder gaat, dan kun je dat volgen op dit Instagram account of Facebook.
Ik zal er veel over gaan delen en hebben er alle vier enorm veel zin in!

PURA VIDA!

Daisy